کد مطلب:34037 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
نمونه ی ترجمه (فی التزهید من الدنیا و الترغیب فی الاخره) «ایها الناس، انما الدنیا دار مجاز و الاخره دار قرار، فخذوا من ممركم لمقركم و لا تهتكوا استاركم عند من یعلم اسراركم و اخرجوا من الدنیا قلوبكم من قبل ان تخرج منها ابدانكم، ففیها اختبرتم و لغیرها خلقتم. ان المرء اذا هلك قال [صفحه 362] الناس: ما ترك؟ و قالت الملائكه: ما قدم؟ لله آباوكم! فقدموا بعضا یكن لكم قرضا و لا تخلفوا كلا فیكون فرضا علیكم.»[1]. (درباره ی ناپایداری دنیا) ای مردم، حقیقت چز این نیست كه جهان سرایی است گذرنده و آخرت خانه ای است پاینده. پس، از این ممر، برای آن مقر توشه برگیرید و پرده های خویش را در نزد آن كه به رازهایتان آگاه است مدرید و پیش از آنكه پیكرهای شما را از جهان به در برند، دل از جهان بر كنید، كه شما در دنیا در معرض آزمایش بوده و برای جز آن آفریده شده اید. هر آنگاه كه مردی مرد، مردم گویند: چه گذاشت؟ و فرشتگان گویند: چه پیش فرستاده؟ خدا پدرانتان را بیامرزد، سهمی از ثروتتان را به سود خویش پیش فرستید و همه ی آن را باز نگذارید، كه به زیانتان است.[2].
«ترجمه ی سید نبی الدین اولیائی»
صفحه 362.